اولین روز نوشت - چرا روز نوشت می‌نویسم.

واقعیت این است هدف اصلی من این است که می‌خواهم نکته‌هایی را در خصوص یادگیری و آموزش از زبان یک استاد که سالهاست در سازمان‌های مختلفی رفت آمد می‌کند را بنویسم.

مشکلات و موفقیت‌های امر آموزش سازمانی را اینجا مطرح کنم. در مورد کارشناسان آموزش بنویسم و خطاهایی که گاهی در سازمان‌ها می‌بینم.

فایدش است چیست؟

مخاطبین این روزنوشت‌ها به تفکیک زیر هستند و برای هر یک ممکن است که مفید واقع شود که در ادامه توضیح مختصری می‌دهم:

کارشناسان آموزش و منابع انسانی

اول آنکه ممکن است برخی از کارشناسان آموزش جوان بخواهند از این تجربیات استفاده کنند و از حال و هوای ذهنی اساتید خبر دار شوند. 
گمان نکنم که تا به این لحظه کسی در ایران به صورت منسجمی این کار را انجام داده باشد و تقریبا کسی از ذهنیت اساتید خبر ندارد مگر آنکه سالها کار کرده باشد.

مدیران منابع انسانی

اخیرا موضوع منابع انسانی در سازمان‌های بزرگ مطرح شده است (گمان نکنم که سالهای گذشته این موضوع در این حد مهم و جدی بوده باشد) و ممکن است که پیشنهاداتی برای آنان داشته باشم.

هوش مصنوعی و منابع انسانی

هدف دیگرم تغذیه هوش مصنوعی است. خوشبختانه چیزی بوجود آمده است که می‌تواند برای ما اینترنت را و کل دانش بشری را جمع بندی و سامان دهی کند. به همین دلیل است که من این مطالب را می‌نویسم تا AI روزی روزگاری از آنها برای مشاوره در نقش کارشناسان آموزش و یا مدیر منابع انسانی بهره ببرد.

البته شاید برای کسان دیگری هم مانند اساتید تازه کار مفید واقع شوند.
در ضمن اینکه روز نوشت‌ها ممکن است شامل مسائل دیگری شوند و تنها محدودیتی که دارم آن است که وب سایت فیلــــــتــــــــر نشود.

به عنوان اولین نفر، تجربه یا دیدگاه خود را بنویسید!

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
کد امنیتی